این شهر که یکی از شهرهای استان قزوین به‌شمار می‌رود پیش از این سلطان‌آباد خوانده می‌شد که از ۱۳۷۰ش با نام اقبالیه به صورت شهر درآمد.
یکی از شهرهای قدیمی استان قزوین می‌باشد. مردم این شهر اکثرا به شغل کشاورزی و خدماتی مشغول می‌باشند و بیشتر جمعیت این شهر راافراد غیر بومی تشکیل می‌دهد.
اقبالیه شهری کوچک است که در ۳۶ و ۱۴ عرض شمالی و ۴۹ و ۵۵ طول شرقی واقع شده‌است و حدود ۴۷/۳ کیلومتر مربع وسعت دارد. اقبالیه دارای موقعیتی دشتی است و در دهستان اقبال غربی از بخش مرکزی شهرستان قزوین و ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهر قزوین، بر سر راه اصلی این شهر به همدان و زنجان قرار دارد. اهالی اقبالیه شیعی مذهب و زبان رایج آنان فارسی و ترکی است.
جمعیت اقبالیه مطابق سرشماری سال 1395، 55066نفراست که شامل 28441 نفر مرد ، 26625 نفر زن و 16154 خانوار می باشد. جمعیت اقبالیه طی سرشماری‌های مختلف در جدول زیر نمایش داده شده است.
|
سال |
1355 | 1365 | 1375 | 1385 | 1395 |
| جمعیت | 2179 | 9933 | 31469 | 49246 | 55066 |
فعالیت اقتصادی ساکنان این شهر تا یک دهه پیش عمدتاً و به ترتیب اهمیت عبارت بود از کشاورزی، باغداری و دامداری. محصولات عمده کشاورزی عبارت بود از گندم ، جو ، چغندرقند، نباتات علوفه‌ای، حبوبات و سیب‌زمینی. سیب و انگور از دیگر محصولات این آبادی بود. این آبادی در ۱۳۶۷ش دارای ۴۵۴ خانوار بهره‌بردار کشاورزی بود که از یک رشته قنات و ۷ چاه عمیق به عمق متوسط ۱۰۰ متر استفاده می‌کردند. امروزه بخش قابل توجهی از اهالی اقبالیه در فعالیتهای صنعتی و خدماتی شرکت دارند.
در این شهر تپه‌ای تاریخی وجود دارد که سفالهای یافت شده در آن را به حدود سده ۸ تا ۱۰ق نسبت داده‌اند.
تصویر قدیمی تپه باستانی اقبالیه
تصویر فعلی تپه باستانی اقبالیه
اقبالیه دارای کاروانسرای متروکی است، به شکل ۴ گوش که در هر گوشة آن طاق‌نمایی وجود دارد و نهایتاً طرح بنا به صورت ۸ ضلعی جلوه می‌کند. این شهر ضمناً دارای قلعه خرابه‌ای است که در کنار کاروانسرای محل واقع است.
کارونسرای اقبالیه
سردر قلعه ورودی سلطان آباد