ولادت سراسر رحمت حضرت علی(ع) از زیباترین فصل های کتاب آفرینش است که ذره ای از مقام والای این امام همام را می نمایاند. چنین معجزه ای نه پیش از آن و نه پس از آن دیگر جهان به خود ندیده …
جمعه بود؛ عیدی الهی بود؛ سیزدهم ماه رجب؛ ده سال پیش از نبوت آخرین پیامبر عشق و دوستی…
آسمانها و زمین چشم انتظار مولودی یگانه و بی همتا بودند که دست خداوندی به هستی هدیه می داد…
و بالاخره تکه ای از ماه در آغوش بانویی پاکدامن از جنس مهر و آئینه ، خرامان خرامان و باشعف از بیت حق به در آمد…
هم او که خدای سبحان در وصف نامش فرمود:
((این کودک را علی نام نهادم و نام او را از نام اعلی خود قراردادم))
جمعه بود، سیزدهم از ماه رجب ، ده سال پیش از نبوت آخرین پیام آور نجات بشریت…
و علی اعلی؛ حیدر کرار؛ امیرمونان ؛ علی (ع) پا به گیتی نهاد…
به تمامی حرمت والای پدرانه اش ؛ به تمامی عشق الهی اش به نجات انسانها ؛ روز ولادت پر ز نورش را روز
(( پدر )) نام نهاده اند که سیره نورانی اش چراغ راه تمامی پدران عالم باشد تا ابد…
(( میلاد مولی الموحدین؛ امیرالمومنین؛ علی (ع) و روز پدر مبارک … مبارک … مبارک … ))